Reżyser filmu Christian Carion stosuje metodę „zaaranżowanej improwizacji”. Kluczowym założeniem tego podejścia jest zachowanie historii i scenariusza w tajemnicy przed aktorem pierwszoplanowym. James McAvoy pojawił się na planie, wiedząc tylko tyle, że gra mężczyznę, którego syn zniknął. Następnie, podczas zdjęć, mógł polegać wyłącznie na improwizacji: jego przedstawienie Edmonda to seria reakcji na innych aktorów w czasie rzeczywistym. Pozostali aktorzy – Claire Foy jako pozostająca z Edmondem w separacji żona, Gary Lewis jako prowadzący sprawę lokalny detektyw oraz Tom Cullen jako nowy partner Joan, Frank – byli poinstruowani, aby prowadzić McAvoya po meandrach wymyślonej przez Cariona historii. Chronologiczna struktura opowieści przypomina grę w karty, gdzie każda kolejna scena jest reakcją na poprzednią scenę i jej nadbudowaniem.

Za zaaranżowaną improwizacją stoi zamysł, aby umożliwić aktorom wyrażać spontaniczne emocje, a nawet pozwolić im tworzyć własne dialogi, jeśli tego zapragną. Wynikiem pracy z wykorzystaniem tak niespotykanej metody jest niesamowicie autentyczny portret głównej postaci oraz niepowtarzalna historia, spersonalizowana w danym momencie przez konkretną osobę.

Inspiracją do powstania scenariusza były osobiste przeżycia reżysera. Carion był wtedy w trakcie rozwodu i czuł się odseparowany od dziecka. Zaczął wyobrażać sobie postać nieobecnego ojca, wiecznie w pracy gdzieś za granicą, którego zżera poczucie winy, że nie spędza czasu z synem. Następnie Carion wymyślił zdarzenie, które zmusiłoby tę postać do powrotu do domu i zmierzenia się z poczuciem winy: związany z branżą naftową pracoholik dowiaduje się, że jego dziecko zaginęło. Odkrywa, że jest w stanie zrobić wszystko, przekroczyć każdą granicę, aby spłacić coś, co Carion nazywa „długiem za fakt, że nigdy go nie było”.

Carion poznał Jamesa McAvoya jakieś piętnaście lat wcześniej, przeprowadzając casting do filmu „Boże Narodzenie”. Carion i McAvoy ponownie spotkali się w maju 2020 roku. „Christian wyjaśnił mi swój koncept, a ja powiedziałem, że w to wchodzę”, wspomina McAvoy, podkreślając, że bez wahania podjął decyzję o przyjęciu roli. „Christian zaproponował mi szyte na miarę doświadczenie aktorskie, zbudowane i zaaranżowane wyłącznie dla mnie. Osiem dni odkrywania i podejmowania wyborów. Osiem dni strachu i prawdziwego zagrożenia… to brzmiało niesamowicie”. Carion przesłał McAvoyowi zaledwie trzy strony zarysu historii z informacjami o Edmondzie – inżynierze naftowym całkowicie poświęcającym się swojej pracy. To ktoś, kto przedłożył swoją pracę nad rodzinę i dom, a teraz jest zmuszony wrócić, ponieważ jego syn zaginął.

Od początku plan był taki, aby kręcić „Mojego syna” dwukrotnie. Po raz pierwszy „na sucho”, bez McAvoya, aby ustawić plan dla aktorów i ekipy przed jego przyjazdem, a po raz drugi, i ostatni, razem z aktorem pierwszoplanowym. Mark Barret dublował McAvoya w czasie pierwszego podejścia. Jego ruchy i reakcje dawały ekipie wyobrażenie o tym, jak nakręcić daną scenę pod względem doboru obiektywów, ustawienia kamery i oświetlenia. Dwutygodniowy okres prób generalnych okazał się kluczowy dla fazy zdjęciowej. „Gdybyśmy nie znali wszystkiego na pamięć, to w momencie nadejścia wielkiego dnia tracilibyśmy czas na zadawanie pytań, na które byłoby już za późno”, podkreśla reżyser.

„Nie miałem pojęcia, jakiego rodzaju będzie to film”, wspomina McAvoy. Od początku miał poczucie, że metodologia Cariona, zaprojektowana tak, aby móc się na bieżąco dostosowywać do „przypadków”, pozwala mu na wiele swobody. „Po prostu angażujesz się w to i jesteś bardzo otwarty”. Carion podkreśla, że chociaż w zamierzeniu każda scena miała być kręcona tylko raz, bez dubli, nie zawsze było to możliwe. Czasami reakcje McAvoya prowadziły w ślepą uliczkę. W jednej ze scen Edmond natyka się w lesie na samochód i wchodzi w rozmowę z kierowcą. Podczas pierwszego ujęcia, kiedy McAvoy zobaczył, że zza drzew zbliża się samochód… po prostu uciekł. „Powiedziałem do niego: James, musisz zostać na miejscu i porozmawiać z człowiekiem, który prowadzi samochód. On ma ci coś do powiedzenia”, opowiada Carion. „Wrócił do samochodu i zgodził się porozmawiać. Potem wszystko potoczyło się tak, jak założyliśmy”.

Kiedy James McAvoy mógł wreszcie rozmawiać swobodnie z pozostałymi aktorami i ekipą, podzielił się taką refleksją: „Możesz improwizować jako postać, ale moim zdaniem w przypadku tego projektu zostaliśmy zaangażowani po to, aby być sobą. Nie było potrzeby przybierania jakiejś maniery, ani nadmiernej charakteryzacji. Czy to obnażanie siebie? Myślę, że tak. Ale jako aktor chcesz się obnażać, chcesz być narażony na bodźce, aby dzielić doświadczenie z widownią. Pod tym względem to się sprawdziło najlepiej”.

Claire Foy wyznała, że praca nad tym projektem podobała jej się, choć początkowo było to „absolutnie przerażające doświadczenie”. Oboje aktorzy zdecydowali się nakręcić „Mojego syna” bez zapoznania się ze scenariuszem, po prostu ufając Carionowi. Jednak – jak podkreśla scenarzysta i reżyser w jednej osobie – zaufanie musi być obopólne.

"„Mój syn” to dobre, emocjonujące i dające do myślenia kino. Przez ponad półtorej godziny emocje nie opadają nawet na chwilę."

"Bond w ludzkim wydaniu "

""Mój syn" to szalenie ciekawe kino eksperymentalne pod względem warsztatowym. Podczas całego, półtoragodzinnego seansu ze zdumieniem obserwowałam Jamesa McAvoya, który wciela się w główną rolę nie znając scenariusza filmu. Sposób nazwany przez reżysera Christiana Cariona improwizacją skutecznie przyciągnął mnie do kina i trzymał przy ekranie do ostatnich chwil. Sama historia dziecka, które zaginęło, dochodzenie do prawdy i poznawanie relacji bohaterów - jednocześnie z aktorem, który gra główną rolę! - to jak rozwiązywanie zagadki w dobrym kryminale."

"Bardzo dobrze uszyty. Gra głównego bohatera niesamowicie emocjonalna. Claire Foy klasa. I świetny śledczy. Podoba mi się udźwiękowienie (jako muzyk bardzo zwracam na to uwagę). Kadry z okolic Edynburga to absolutna miazga. W mojej prywatnej ocenie 7/10."

"James McAvoy ma w tym filmie naprawdę ciekawe i trudne zadanie do wykonania - mianowicie jako jedyny z aktorów nie miał dostępu do scenariusza i nie znał finału filmu. Jak na tak daleko posuniętą improwizację, jest to naprawdę rola znakomita. Przy okazji nie sposób oprzeć się sceneriom, w których film jest kręcony i choćby dlatego warto go obejrzeć na dużym ekranie."

"„Mój syn” to thriller, który zachwyci Was pięknymi krajobrazami Szkocji. Do tego fantastyczna rola Jamesa McAvoya jako Edmonda – zdesperowanego ojca poszukującego zaginionego syna, który jest zdeterminowany, by go znaleźć i ucieka się do coraz bardziej ekstremalnych środków, aby to zrobić. „Mój syn” to dobry thriller."

"Choć reżyser stara się przez większość czasu trzymać nas w niepewności i mroku, największym atutem filmu są plenery Lochabel, w których zrealizowano zdjęcia. Surowe piękno szkockiej przyrody dosłownie zapiera dech. Warto dać się porwać, by tam trafić."

"Chwyta za gardło i trzyma w napięciu aż do końca seansu. Brak znajomości scenariusza to świetny eksperyment, dzięki któremu James McAvoy nie odgrywa roli, tylko staje się swoim bohaterem. Nareszcie w thrillerze ktoś zachowuje się realistycznie!"